A. Burduricus'un Akvaryuma Adaptasyonu

 

 (Galiba yanıtını buldum. Denizlerimizin, derelerimizin, göllerimizin hızla kirlenerek doğal dengenin bozulmasına göz yumanlardandan çok fazla şeyler bekliyorum sanırım.)

 

 Murat Kardeşim, çalışmalarının ve başarılarının devamını dilerim.

 

 RobiNSoN'dan: Kolay gelsin.

 

Sayın Tarhan,

"Neden?"lere verilecek çok cevap var aslında.  

 

Temenni ve övgüleriniz için teşekkür ederim.

 

Saygılar...

 

[QUOTE=akvaryum_esk]Ne mutlu bunu yapan kişiye. Bu arada bir şey dikkatimi çekti, balığın üzerindeki desenlerin rengi,parlaklığı sanki discusun üzerindekilere benziyor değilmi?  Örneğin burdaki dicusunki gibi.[/QUOTE]

 

 

Kerem Kardeşim,

 

İnsan insana, balık balığa benzermiş. Discusa benzetmen çok hoşuma gitti.

 

[QUOTE=invariant]Tebrikler.......[/QUOTE]

 

Recep Bey çok sağolun.

 

[QUOTE=carena]Yakında Isparta dan,Burdura tayinim çıkıyor.İnşaallah tanışmak ümidiyle,sizi çalışmalarınızdan dolayıda kutlarım; Murat Bey.[/QUOTE]

 

Ali Bey beklerim, görüşmek üzere...

 

 

 

 

 

Basın mensuplarına, konunun inceliğini anlatmak için, yumurtaların bakımı ile ilgili söylediğim bir sözdü. Cımbızla çekip almışlar. Yoksa bildiğimiz anlamda balıklara müdahale söz konusu değildir.

 

[QUOTE=balik adam] Gerçekten çoğunluğu Türkiye'de olan bu balıkları görmek duymak güzel bir duygu ayrıca Türkiyede gambusia harici lepisteslerin olması ilgimi çekti. Biraz araştırma yaptın bir link buldum. Kİllifish lerin yerleri ve latince isimleri ile ilgili bu arada forumda killifish le ilgili bir bölüm bulamadım oysaki killifishler tamamen ayrı bir familya . Mod ve Adminlerin bu konuda ki düşünceleri nelerdir ¿

http://www.calypso.org.uk/Calypso%20Research/allspecies.htm

Bu linkteki latince isimleri google grafic lerde arayınca fotoğraf larını bulmak çok kolay..

                                Saygılar..
[/QUOTE]

 

Evet ülkemizde değişik killifish türleri mevcuttur. En yaygın olanı ise Akdeniz sahil şeridi boyunca dağılım gösteren aphanius mentolardır. Bitkili akvaryumumda beslemekteyim. Ne yazık ki fotoğraftaki erkeği kaybettim.

 

Saygılar...

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------

 

"İskele Meydanı" dergisinde göl ve burduricus hakkında yazım yayınlandı. Sizlerle de paylaşmak istedim.

 

Metnin orjinalini okumak isteyenler için aşağıdadır.
[QUOTE]Burdur Gölü’nden Yükselen Çığlık

Bir çığlıktan bahsetmek istiyorum sizlere. Kafiyesiz, uyaksız içimden geldiği gibi ... Burdur Gölü, ismini aldığı Burdur ilimizin hemen yanı başındadır. İç içe kucak kucağa... Göl kenarına inmeniz birkaç dakikanızı alır.  Serin esen rüzgarı yüzünüzü okşar, karşı kıyılara bakarken ufkunuz açılır. Bir başkadır gölde akşam, güneşin batışında bir fincan kahve keyfinize keyif katar. Ne var ki bu güzelliğin arkasında, içimizi burkan bir hikaye vardır.
Ben bu şehirde doğmadım. Bundan çok değil, 15-20 yıl önce yüzülürmüş bu gölde... Eskilerin anlattığı bir kaya vardır. Kayadan göle atlama yarışları, çocukların oyunuymuş. Pırıl pırıl sularında minikler eğlenirken, hemen kenarında, ağaçların altında piknik yaparlarmış. Oysa şimdi o kayanın dibi otlarla kaplı, göl almış başını gitmiş. Çekilmiş, uzaklaşmış...
Göl bugün su kütlesinin neredeyse 1/3 ini kaybetmiş durumda... 1970 yılında rakım 857 metre iken bugün 844 metredir. Yani göl seviyesi 13 metre alçalmıştır. Göle bağlı akarsuların üzerine yapılan barajlar gölün nefesini kesmiştir. Son dönemdeki kuraklık ve küresel ısınmada bunun üzerine tuz biber olmuştur. Göl, kısıtlı debideki yer altı kaynakları ve yağışlarla ayakta duruyor. Yıkıldı yıkılacak... İzotonik yapısı sebebiyle ağır metaller içeriyor. Yani su uçuyor, madde kalıyor sizin anlayacağınız. Tuzluluk son 40 yılda iki katına yükselmiştir. Her geçen gün faunada yaşam biraz daha zorlaşıyor.
Su kuşlarının uğrak yeridir Burdur Gölü... Su sıcaklığı 7 C derecenin altına asla düşmeyen konaklama bölgesi, kış için ideal bir mekandır. Kara iskete, akkuyruklu kartal, sakarca, kılkuyruk, macar ördeği, bölgeyi kışlak konuşlanma mekanı olarak seçen türlerden bir kaçı...  Flamingo, sakar meke, bahri, angıt, kızıl kiraz kuşu aklıma gelen diğerleri. Yani tam bir kuş cenneti. Dikkuyruğu ayrı tutuyorum. Onun yeri bir başka. Dünya popülasyonunun %70 ini barındırıyor ve nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıya... Sayıları öyle yüzbinle, onbinle değil, artık binlerle ifade ediliyor. Kuşlar için sakıncalı olduğu söylenen, Isparta Hava Limanı’na halen, metal kuşlar iniyor, kalkıyor.
Bir başka sorunda kirlilik... Şehir kanalizasyonu yoluyla göle boşalan evsel atıklar, endüstrileşmenin bir sonucu olan sanayii atıkları maalesef göle akıyor. Yetkililerin arıtma sistemi çalışmaları devam etse de, şimdilik durum böyle. Yıllardır böyleydi. Son dönemlerde bahar ayı daha bir zor geçiyor. Atıkların, gübre etkisi yaptığı bir yosun türü mevcut. Mayıs-Haziran aylarında havaların ısınmasını fırsat bilen nodularia spumigena isimli bu alg aşırı şekilde gelişerek, biyotoksinlerini bırakıyor. Gölde kısıtlı olan oksijen birden taban yapıyor. Ve faunada ölümler başlıyor. Su içi, su dışı tüm canlılar etkileniyor. Balıklar toplu olarak su yüzüne vuruyor. Evet yanlış duymadınız balık... Bu zor koşullarda yaşam mücadelesi veren bir canlı. Belki de bu çığlığın ses telleri olmama vesile olan sessiz güzellik...  
Balığımızın ismi aphanius burduricus... Neresinden başlasam bilemiyorum. Taksonomide ismini, 1948 yılında, o zamanlar araştırma görevlisi olan Fethi Akşiray tanımlamış. Dişli sazancıklar familyasına aittir. Akvaryum severler arasında killifish türü olarak bilinir.  Endemik bir tür, Dünya’nın başka hiçbir köşesinde bu balığa rastlamanız mümkün değildir. Gölün tek balık türüdür. En az 65 milyon yıl öncesinden beri, hep burada olduğu bilinmektedir.
Yıllar yılı üzerine düşülmemiş, önemsenmemiş... Bir tek resmini bulmak, küçükte olsa bir detay bilgiye ulaşmak mümkün olmadı. Uzun zamandır akvaryum hobisi ile uğraş veren biri olarak, bu beni derinden etkiledi. Araştırma yaptığım sıralarda bir üstadın şu sözleri hep kulaklarımda “Balıklar kara kuru, allı güllü değiller ki sevilip üretilsin, yayılıp soyu sürsün.” O da ben gibi umutsuzdu, üzüntülüydü. Balığın ticari bir değeri yoktur. 3-4 cm lik küçük boyu nedeniyle, gıda olarak tüketilmemektedir. Hal böyle olunca, “Gölde balık var mı, yok mu?” sorusunun cevabı yörede genelde hayır olmaktadır.
Son 4 ayı yoğun geçen bir yıllık araştırma ve çalışmanın sonunda, bir grup yavru burduricusu , akvaryum ortamına aldım. Kendi imkanlarımla küçük biyotopumda incelemelerde bulundum. Uzmanlar, olmaz, yaşamaz üremez demişlerdi. Çünkü göl suyu ile tatlı su arasında çok büyük farklar vardı. Fakat olmuştu, neredeyse sorunsuz bir adaptasyon süreci, ardından yumurtalar ve yavrular gelmişti.  Yetişkinlik dönemine geçişteki sürü profilleri çok ilginçti, tabii renk varyeteleri de... Göl kenarında sadece gri tonları ile kaçışan ufacık balıkları görürsünüz. Aslında derinlerdeki güzelliklerini hep saklamışlar. Siyahın beyazın, sarının kahverenginin tonları onlardan sorulur. O kadar değişkenler, o kadar renkliler ki benim gözümde anlatamam. Sergilenen her bir renk ayrı bir ruh hali, ayrı bir kişilik adeta. Üreme seremonileri, yer tutmaları ve kavgaları... Hangi birini anlatayım ki sizlere.
İşte çığlık, burduricusların çığlığıdır. Diyor ki; “Hey beni unuttunuz, ben buradayım, ne olur kulak verin!”       
Yapmış olduğum çalışma belki bir başarıdır. Belki bir umuttur. Suni ortamlarda, bu değerli balıkların soyunu sürmesine ışık tutacak bir yoldur. Fakat üzerinde durulması gereken, çok daha önemli olan, çığlığın geldiği yer, yani Burdur Gölü’dür.

Saygılarımla...

[/QUOTE]

 

 

 

 

Murat beyi takdir etmemek mümkün değil.  Olaya birde farklı bir açıdan bakarsak Murat beyin başarısındaki payın ne denli büyük olduğu çok daha net bir şekilde görünecektir.

 

Burdur'da doğup büyümüş, çocukluk ve gençlik dönemleri Burdur ve Burdur Gölü'nde geçmiş biriyim.Burdur Gölü'nde gölün henüz kirlenmediği, Çendik Plajı'ndan göle girilebildiği 70'li yıllarda göldeki canlılardan minik balıkları, (Burduricus olduğunu bu forumda öğrendim) su yılanlarını ve yöreye has Dikkuyrukları bilirdik. Çocukluğumuzda gölden oldukça çok olan balıkları yakalar besleyebiliriz belki diye evlerimize götürürdük, ama sonuç her zaman hüsran olurdu.

 

Şöyle ki Burdur'da o dönemlerde konu hakkında bilgi alabileceğiniz hiç kimse yoktu. Hatta akvaryumcu bile yoktu. Çarşının içinde müzik aletleri satan bir dükkan vardı o dükkanda bir iki saka, kanarya kafesi, 1 veya 2 tane ençok 150-200 lt lik tankta 3-5 balık bulunan bir dükkan. Bunun dışında ne akvaryum, ne akvaryum malzemesi nede canlı bulabileceğiniz yer yoktu. Yazları 3-5 günüm halen Burdur'da geçmekte, ancak halen tam anlamı ile  petshop türü bir mağaza görmüş değilim veya ben rastlamadım. Olsa bile yeterli malzemenin mevcut olduğunu sanmıyorum.

 

Yani o zamandan bu zamana bu hobiye Burdur'da başlayabilmek oldukça güç bir olay. Diyelim başladınız her şeyin mutlaka yedeğini hazır bulundurmak zorundasınız. Isıtıcınız bozulsa, motorunuz arıza yapsa, balığınız hastalansa ne malzeme ne ilaç bulamazsınız. En yakın Isparta veya Antalya'ya kadar gitmek durumundasınız.

 

İşte bu şartlar altında Murat beyin vermiş olduğu mücadelenin boyutları daha net görünebiliyor.

 

Burdur dört dağın arasına öylesine sıkıştırılmış ki dünyaya açılamıyor maalesef. Burdur Gölü içler acısı;

Halk Antalya demiryolu Burdur'dan mı geçsin Isparta'dan mı geçsin tartışmasının içine sokulmuşken Burdur Gölü havzasına konduruverdiler "ISPARTA SÜLEYMAN DEMİREL HAVAALANI" nı. Yüzlerce çeşidinin göç edip gelip gittiği kuşlarında artık gün geçtikçe azaldığından sözedilmekte. Yetmezmiş gibi gölün bitiş noktasına yakın yere yine "ISPARTA ORGANİZE SANAYİ" ni kurdular. Bilmiyorum ama belki buranında atıkları göle gönderilmektedir( gerçi göl çekile çekile bu noktadan hayli uzaklaşmış durumda ama ), çünkü çevrede başka tahliye bölgesi olduğunu sanmıyorum.

 

Murat bey tekrar içten tebrik ve teşekkürler. Başarılarınızın daim olmasını temenni ediyorum. Bu arada AGA  hakkında biraz bilgi verebilirseniz netten de olsa  takip edilebiliriz sanırım.

 

İyi dileklerimle, saygılar...