Beslenme Davranışları Ve Yem Seçimi

BESLENME DAVRANIŞLARI VE YEM SEÇİMİ -1

Herkese merhabalar.

Akvaryumlarımızda baktığımız balıklarımızın daha sağlıklı ve mutluluk içerisinde yaşamasını hangimiz istemez ki? İşte ben de bu çabamızda bizlere yardımcı olacak ve yol gösterecek olan konulardan birisi olan balıklardaki beslenme davranışlarını ve yem seçimleri hakkında bilgi vermek için kolları sıvadım ve hem tecrübelerimden (çalıştığım balık çiftleri ve yem fabrikalarındaki) hem de bilimsel literatürde yer alan bilgilerden yararlanarak sizleri bilgilendirmek istedim.

Öncelikle belirtmek isterim ki bu oldukça uzun bir seri blog olacaktır. Kaynakları ise bilimsel makale kuralları gereği en son toplu olarak vereceğim. İlk kısmımıza başlamak için sabırsızlanıyorum 🙂 Eğer siz de aynı durumdaysanız daha fazla beklemeden başlayalım o zaman !


[B]Balıklar Ne Yer?
[/B]
İnsanlarda olduğu gibi balıklar da etçil, otçul ve hepçil gibi genel yiyecek arama alışkanlıkları içerisindedirler. Ancak, gerçekte yediklerinden çok daha geniş bir yiyecek yelpazesiyle karşılaşır; başka bir deyişle, seçici olarak beslenirler. Bu başlığın konusu olan seçici besleme, balıklardaki yem seçimini destekleyen mekanizmaları, balık büyüdükçe ve olgunlaştıkça yem seçiminin nasıl geliştiği ve doğal seçilimin balıkların bir gıda maddesi seçimiyle karşı karşıya kaldıklarında aldıkları kararları şekillendirme yollarını incelemektir. Bu sorunlar ancak balığın beslenme gereksinimleri ışığında doğru bir şekilde yorumlanabilir ve beslenme ile davranış arasındaki arayüzü keşfetmeye devam eder. Özellikle yetiştiriciliği yapılan balıklarda, büyüme ve üreme için gerekli besinleri içeren uygun yemler kullanılması oldukça önemlidir. Yetiştiriciliği yapılan balıklar için yem seçiminin biyolojik etkileri son kısımlara doğru daha detaylı bir şekilde ele alınacaktır.

Doğal sularda, balık larvaları, açlığa karşı zayıf toleransları nedeniyle yüksek ölüm oranlarına sahiptir ve zayıf yüzme yetenekleri ve düşük görsel algıları nedeniyle avlanmaya karşı savunmasızdırlar. Modern yetiştiricilikte (akvaryum, kafes, havuz vs.) ise larva ve yavru balıkları açlıktan ve av olmaktan kurtarmak için yapay koşullar altında büyütme yapılır ve kritik dönemi atlatan bireyler doğal veya doğala yakın ortamlarına aktarılır. Endojen beslenmeden (besin kesesi) eksojen (dışarıdan) beslemeye geçiş, balığın embriyonik dönem sonrası hayatta kalması için önemlidir ve bu aşamada meydana gelen yüksek ölüm oranlarının bir kısmı açlığa bağlanabilir. Balıklarda eksojen beslenme başlangıcı, günleri türe göre değişiklik göstermekle birlikte besin kesesinin emilimi sırasında ve önce anüs daha sonra ağızın açılmasıyla dışarıdan yem alımı gerçekleşir. İşte bu geçiş döneminde balık larvaları doğada bulunan planktonları tüketmektedirler. Bu planktonları tüketmelerindeki ana sebeplerden biri ağız açıklığına uygum besin olmalarıyken diğer bir sebep ise canlı yemlerin kendi kendilerini sindirebilme özellikleridir ve böylelikle sindirim için zaten elde az olan enerjilerini tüketmemiş olurlar. Ergin ve yetişkin bireylerde ise artık seçici beslenme davranışları başlamış olup beslenme türlerine göre yem alımını gerçekleştirmektedirler.

[B]Balıkların Gıdasal Olarak Nelere İhtiyacı Vardır?
[/B]
Başlıca besinlerin (karbonhidratlar, proteinler ve lipitler) tümü metabolik yakıtlar olarak kullanılabilir, ancak bu farklı organik bileşik türleri doku biyosentezi, hücresel çoğalma ve büyüme için eşit derecede uygun değildir. Örneğin, balıkların gelişip büyümesi için yeterli miktarda protein gerekirken, karbonhidrat için böyle bir özel gereksinimleri yoktur. Bakım, büyüme ve üreme için gerekli maddeler besin olarak tanımlanır ve makro besinler (proteinler, lipitler ve karbonhidratlar) veya mikro besinler (vitaminler ve mineraller) olarak sınıflandırılır. Büyüme ve diğer metabolik süreçler, balığın yemde bulunması gereken belirli temel besin maddelerinin yeterli tedariğini elde etmesine dayanır.

Proteinler, hücreler içinde en bol bulunan organik moleküllerdir ve balık vücudundaki protein oranı genellikle canlı kütlesinin % 15-19’u arasındadır. Proteinler biyolojik işlevlerinde büyük çeşitliliğe sahiptir. Çoğu protein, geniş bir kimyasal reaksiyon yelpazesini katalize eden enzimlerdir. Bazı proteinlerin yapısal eleman olarak rolleri vardır; örneğin kollajen, bağ dokusu ve kemikte yapısal fonksiyonları olan lifli bir proteindir. Diğer proteinler, kas kasılmasında önemli bir işleve sahiptir ve bazıları, belirli molekülleri hücre zarları boyunca veya kan dolaşımında taşımaya hizmet eder. Proteinlerde bulunan 20 amino asitten 9’u (bazı türlerde 10) hayvanlar tarafından sentezlenmez ve bu nedenle diyet yoluyla edinilmesi gerekir. Proteinlerin bileşenleri olarak rollerine ek olarak, amino asitler biyolojik olarak aktif diğer bileşiklerin sentezi için öncü görevi görür.

Proteinler ile birlikte, lipitler ve bunları oluşturan yağ asitleri, balıkların ana organik bileşenleridir. Lipitlerdeki yağ asitleri, enerji sağlamak için oksitlenebilir ve ayrıca birçok hormonun sentezinde ve hücre zarlarının oluşumunda öncü olarak önemli roller oynayabilir. Lipidler ve yağ asitleri de yağ dokusunda biriktirilebilir ve daha sonraki bir tarihte enerji kaynağı olarak kullanılabilir. Bakteriler, algler ve bitkiler tarafından sentezlenen ancak hayvanlar tarafından sentezlenmeyen n-3 ve n-6 serisi doymamış yağ asitleri (“omega 3” ve “omega 6” olarak adlandırılır) balıkların beslenmesinde özellikle önemlidir. Hayvanların üçüncü ana organik bileşeni olan karbonhidratlar, balıkların vücudunda küçük miktarlarda bulunur. Bu makro besin sınıfı, şekerleri (örneğin glikoz) ve bunların polimerlerini (örneğin glikojen) içerir. Balıklar karbonhidratları amino asitlerden ve yağ asitlerinden sentezleyebilir, bu nedenle bunlar temel besin maddeleri değildir. Glikojen, balıkların beyaz kasları için ana enerji kaynağıdır, ancak kasta çok az glikojen depolanır. Balıklarda açlık sırasında enerji kaynağı olarak karaciğer glikojeni harekete geçirilir.

Mikro besinler arasında vitaminler, küçük miktarlarda ihtiyaç duyulan karmaşık organik bileşiklerdir ve ihtiyaç duyan bir türün diyetinden tek bir vitamin çıkarıldığında eksiklik belirtileri ortaya çıkacaktır. Vitaminler çözünürlük özelliklerine göre suda çözünen vitaminler (B ve C vitaminleri) ve yağda çözünen vitaminler (A, D, E ve K vitaminleri) olarak iki gruba ayrılmıştır. İki vitamin grubunun çözünürlük özellikleri, yiyeceklerin ve yem maddelerinin farklı kimyasal fraksiyonlarındaki dağılımlarını etkiler. Aynı zamanda farklı vitamin türlerinin gastrointestinal sistemden emilme, taşınma ve vücut dokularına depolanma yollarını etkiler.

Mineraller, bir hayvanın vücudundaki çeşitli işlevleri yerine getirir. Bazıları kemiğe dahil edilir, diğerleri asit-baz dengesinde ve hücre homeostazının sürdürülmesinde büyük bir işleve sahiptir, yine diğerleri enzimlere bağlanan ve yapılarını ve işlevlerini etkileyen kofaktörler gibi davranır ve protein olmayan kimyasallar olarak işlev görür. Balıkların nispeten büyük miktarlarda ihtiyaç duyduğu başlıca mineraller arasında kalsiyum, sodyum, potasyum, magnezyum, fosfor, klor ve sülfür bulunur. Daha az miktarda gerekli olan iz mineraller arasında demir, iyot, manganez, bakır, kobalt, çinko, selenyum, krom ve flor yer alır. Bu mineraller balıkların içinde yüzdüğü suda çözünür, bu nedenle balıkların ihtiyaç duyduğu tüm minerallerin diyet yoluyla sağlanması gerekmez, ancak çözünmüş minerallerin konsantrasyonları ve bunların mevcudiyeti çevresel koşullara göre değişim göstermektedir.

[B]Balıklar Ne Yemeyi Tercih Eder?
[/B]
Doğada, balıkların ihtiyaç duyduğu besinler (hem makro hem de mikro besinler) belirli yiyecekler içinde paketlenmiş olarak gelir; bunların çoğu kendi başlarına dengeli bir beslenme sağlamazlar, bazı besinleri fazladan tüketir ve diğerlerinden yoksundur. Bu, örneğin, dengeli bir diyet elde etmek için, karbonhidrat bakımından zengin ancak protein bakımından fakir bir besin kaynağıyla beslenen bir balığın, karbonhidrata göre protein açısından zengin diğer besin kaynaklarını da yemesi gerektiği anlamına gelir. Başka bir deyişle, besin bulunabilirliği ve gereksinimleri çoğu kez çakışmadığından, çoğu balık, ihtiyaç duydukları besinleri almak için çeşitli yiyecekler tüketir. Balıklar büyüdükçe, davranış ve biyolojik ihtiyaçlar olarak daha büyük avları tercih edecek şekilde değişir.

Optimum beslenme, sindirim ve emilim gereksinimlerini karşılayan yemlerin tasarımı için gıda edinimi ve sindiriminde etkileşen çeşitli faktörlerin ve olayların entegre bir şekilde anlaşılması gerekir.

[B]Mekanizma[/B]

[B]Seçici Yiyecek Arama Mekanizmaları
[/B]
Bir dizi mekanizma, balıkların kendileri için mevcut olan yiyecek türlerini rastgele olmayan bir şekilde nasıl beslediğini açıklayabilir. İlk olarak, bazı av türlerinin diğerlerine göre daha erişilebilir veya daha dikkat çekici olması anlamında seçilim pasif olabilir.

Son olarak, seçici besleme aktif seçimin bir sonucu olabilir; bu sayede, eşit derecede erişilebilir, tespit edilebilir ve tüketilebilen farklı av türleri ile karşı karşıya kalan bir toplayıcı, sınırlı bir av türü seçimi ile beslenmeyi seçer.

[B]Yem Seçiminde Duyusal Girdiler
[/B]
Balığın potansiyel avı tespit etme ve değerlendirme yeteneği, seçici beslemenin çeşitli yönlerinin altında yatar ve yiyecekleri tespit etmek için kullanılan duyular, potansiyel yiyecek maddelerini ayırt etmek için de kullanılır. Uzaktan algılanan işaretlere (görsel, kimyasal, mekanik veya elektriksel) bağlı olarak yiyecekler ağza alınmadan önce reddedilebilir. Bununla birlikte, belirli bir gıda maddesi bulunup kavrandığında, bir balığın yutup yutmayacağı, ağız içindeki duyu sistemleri tarafından belirlenir (Hara 2006). Tat alma sistemi, besleme sürecindeki son değerlendirmeyi sağlar, ancak, örneğin bir maddenin sertliği hakkında bilgi veren mekanik duyusal uyaranlar, kimyasal sinyaller temelinde yapılan değerlendirmeleri tamamlayabilir. Bu bölüm, kimyasal ipuçlarının rolüne özel atıfta bulunarak diyet seçiminin duyusal temelinin bu farklı yönlerini ele almaktadır.

Duyusal doku ve organların gelişim zamanlaması ve sırası türler arasında farklılık gösterir. Çoğu balıkta, ilkel duyu organları, yumurtadan çıktıktan sonraki ilk birkaç gün içinde hızla gelişir ve avın ilk beslenmede tespit edilmesine izin verir.

[B]Görme, Mekanik Algılama ve Elektriksel Algılama
[/B]
Görsel ipuçları, yiyecek arama ve yer tespit etmede oldukça önemlidir ve ayrıca yiyecek seçiminde de rol oynar. Aynı şekilde bazı balıklar elektriksel ipuçlarını da benzer amaçlarla kullanmaktadırlar.

Görsel, mekanik ve elektriksel ipuçları, potansiyel avın bazı özellikleri hakkında bilgi sağlayabilir, ancak besin bileşimi hakkında doğrudan bilgi sağlamazlar.

Balık görsel sistemi, dalga boyu ayrımı, yüksek uzaysal keskinlik, hareket algılama ve hem skotopik (düşük ışık yoğunluğu) hem de fotopik (yüksek ışık yoğunluğu) görüş yeteneğine sahiptir, ancak her türün kendine özgü özellikleri vardır.

Dokunma veya su hareketleri gibi mekanik uyaranlar, yanal çizgi sistemi içinde serbest duran veya batmış olabilen nöromastlar tarafından algılanır. Larva balıklarında, birkaç serbest nöromast yumurtadan çıkarken zaten mevcuttur ve bunlar büyüme ve gelişme sırasında çoğalır. Sinir tepesinden köken alırlar, yumurtadan çıktıktan hemen sonra lateral sefalik bölgedeki işitsel kapsüllerin yakınında erken dönemde farklılaşırlar ve sonra gelişerek gövdeye ve başa doğru gelişim gösterirler.

İlk başta, stereo- (duyusal olmayan) ve cnido- (duyusal) kirpikleri kapsayan bir mukopolisakkaridik kupula ile serbest yüzeysel nöromastlar olarak farklılaşırlar. Sadece sürüleşmede, yırtıcı bir uyarıcıya verilen tepkilerin zamanlamasında, akıntıların tespit edilmesinde, engellerden kaçınmada ve yüzme hareketlerinin kontrol edilmesinde (Blaxter ve ark. 1983) değil, aynı zamanda larva besin tespitinde de yer alırlar (Mukai ve ark.1994) Myrberg ve Fuiman 2002). Aslında, nöromastlar, sudaki organizmalar tarafından düşük bir frekans aralığını (yaklaşık 70 Hz’e karşı 50–200 Hz) ve küçük hızları (0,03 mm/s ve 0,3-20 mm/s) tespit edebilir: yüzme ve çeşitli zooplankton türlerinin besleme hareketleri 10–50 Hz aralığında frekanslar üretir (Myrberg & Fuiman 2002); hareketli partiküller nöromastları nispeten kısa bir mesafeden, 0.5-3 mm uyarabilir (Appelbaum & Riehl 1997; Harvey ve diğerleri 1992; Jones & Janssen 1992; Poling & Fuiman 1998; Webb 1989). Dahası, serbest nöromastların baş ve gövde üzerindeki konumu, larvaların av hareketlerini algılayabildiği aralığı ortaya çıkarır.

[B]Kimyasal İpuçlarının Davranışsal Etkileri
[/B]
Kimyasallar, potansiyel gıda maddelerinin yakalanma veya görmezden gelme, yutma veya reddetme olasılığını nasıl etkilediklerine ve ayrıca belirli gıda maddelerinin ne kadarının tüketildiğine göre sınıflandırılabilir. Bir balık türü için belirli bir şekilde hareket eden bir kimyasalın başka bir tür için farklı bir şekilde hareket edebileceği unutulmamalıdır (Hara 2006; Yamashita et al. 2006).

İlk koku alma duyu hücreleri genellikle yumurtadan çıkarken farklılaşır ve koku alma, ilk beslenmeden itibaren çoğu larvada avın tespitinde aktif bir rol oynar (Dempsey 1978; Knutsen 1992; Kolkovski ve diğerleri 1997a). Koku alma organı, bir dizi farklı tipte duyu hücresinden oluşur (Hara & Zielinski 1989; Hara 1993, 2005; Devitsina & Kazhlayev 1995; Boglione ve diğerleri 2003). Olfaksiyon, yanal çizgi sistemi ile akım yönünün tespit edilmesiyle birlikte koku kaynağının bulunmasını sağlar: koku alma uyaranları, klinotaktik yüzme aktivitesini başlatan ve yiyecek bulunana kadar sürdüren bir besleme uyarıcı durumunu tetikler (Valentincic 2005).

Olfaktör duyu hücreleri çok erken farklılaşır. Böylelikle, kirpikli ve / veya mikrovillus reseptörler embriyonik aşamalar sırasında gelişir ve yumurtadan çıkma sırasında iki plak veya çukurda kümelenir. Bununla birlikte, koku alma ampullerinin daha sonra larva gelişiminde farklılaştığına ve yalnızca koku alma reseptörleri ile bağlandıklarında larvaların kimyasal uyaranları tespit etme yeteneği kazandıklarına inanılır.

[B]Balıklarda Genel Tat Tercihleri
[/B]
Balıklarda beslenme tercihleri, insanlar tarafından öznel olarak tanımlanan klasik tatlar, yani tatlı, ekşi, acı ve tuzluluk açısından değerlendirilmiştir. İnsanlar için tatlı tatlarla ilişkili bileşikler söz konusu olduğunda, sükroz genellikle ya balıklar için kayıtsız bir tat maddesidir ya da olumlu davranış tepkileri uyandırır.

Otçul ve omnivor balıklar, uyarıcı özelliklere sahip şekerlere olumlu davranış tepkileri vermişlerdir.

Ekşi bir tada sahip olan yüksek asidik yiyecekler genellikle balıklar tarafından reddedilir, ancak hafif asidik yemler bazı balıklar tarafından da kabul edilebilmektedir. Asit kırıcı kimyasallar arasında, sitrik asit (ticari balık yemlerine koruyucu olarak eklenebilen) bazı türler için uyarıcı özelliklere sahiptir, ancak diğerleri için kayıtsız bir bileşik veya beslenmeyi caydırıcı olarak işlev görür.

Kinin ve diğer acı tada sahip bileşikler, tüm balık türleri için oldukça caydırıcı maddeler gibi görünmektedir (Lamb 2001) ve hem bitkiler hem de hayvanlar tarafından kimyasal savunma olarak yaygın olarak kullanılmaktadır.

Tuzlar söz konusu olduğunda ise, kalsiyum klorürün insanlar için acı ve buruk bir tadı vardır, ancak birçok balık türü için kayıtsız bir tat maddesi gibi görünmektedir. Sodyum klorür genellikle ya kayıtsız bir tat maddesidir ya da düşük konsantrasyonlarda bir beslenme uyarıcısı olarak işlev görür. Yüksek sodyum klorür konsantrasyonları, yiyecek maddelerini balıklar için tatsız hale getirir.

[B]Belirli Kimyasalların Etkileri
[/B]
Balıklar tarafından yemin kabulü veya reddedilmesi, doğal gıdalarda bulunan belirli maddelerle, özellikle de tahrik edici, uyarıcı veya caydırıcı etkileri olabilen amino asitler tarafından belirlenir. Balıklar tarafından yenen av hayvanlarının ve bitkilerin çoğu yüksek konsantrasyonlarda serbest amino asit içerir. Bazı balıklar (örneğin iktaluridler) birçok amino asidi tespit eder ve bunlara yanıt verirken, diğerleri (örneğin alabalık türleri) sadece birkaçına yanıt verir. Alanin, Sistein, Serin, Glutamin, Glisin ve Prolin amino asitleri, ya ayrı ayrı ya da amino asit karışımlarına dahil edildiklerinde en etkili beslenme uyarıcıları olarak hareket ediyor gibi görünmektedir. Valin, Arginin, Histidin, Fenilalanin ve Metiyonin’in beslenme üzerindeki caydırıcı etkileri kaydedilmiştir. Arginin, Histidin, Fenilalanin ve Metiyoninin hepsi temel (vazgeçilmez) amino asitlerdir ve bunların beslenme caydırıcıları olarak hareket etme potansiyelleri, bir amino asidin beslenmeyi uyarma yeteneği ile temel bir diyet bileşeni olarak kullanma durumu arasındaki herhangi bir ilişkinin eksikliğinin temelini oluşturur. Arginin, Histidin, Fenilalanin ve Metiyoninin hepsi gerekli (vazgeçilmez) amino asitlerdir ve bunların temel bir diyet bileşeni olarak beslenmeyi uyarma yeteneği ile arasında herhangi bir ilişki bulunmamaktadır. Diyet seçimini etkileyen doğal balık yemlerinin birkaçı da Betaine (glycine-betaine, trimethylglycine), Nükleositler (nükleik asitlerdeki tekrar eden birimler), Biyojenik aminler ve yağ asidi oksidasyon ürünleri şeklindedir.

[B]Savunma Kimyasalları[/B]

Pek çok bitki ve hayvan (özellikle sabit ve yavaş hareket edenler), potansiyel avcılara karşı koruma olarak kimyasal savunma kullanır. Kimyasallar toksik veya caydırıcı ya da her ikisi birden olabilir ve çok çeşitli avcı toplayıcılara karşı etkili olma eğilimindedir. Kimyasal savunmalar, tüketilme riski düşük olan hayvanlarda nadirdir. Omurgalılar içinde, daha büyük türlerin kimyasal korumayı kullanma olasılığı daha küçük türlere göre daha azdır ve kimyasal koruma, daha uzun yaşayan türlerde daha yaygındır. Kimyasal savunmalar omurgalı olmayan hayvanlar arasında yaygındır ve süngerler, ascidianlar, yumuşak mercanlar, bryozoanlar, polychaete ve oligochaete solucanları, böcekler ve yumuşakçalarda bulunur. Bazı türler savunma kimyasallarını yiyecekleri yoluyla elde eder, ancak çoğu bu maddeleri sentezleyebilir. Savunma bileşikleri, bir dizi biyokimyasal bileşimi kapsar ve terpenler (karasal bitkilerin aromatik yağlarının bileşenleri), flavonoidler (ayrıca yaygın bitki ürünleri) ve çeşitli amino asit türevlerini içerir. Siyanobakteriler veya algler tarafından üretilen bazı metabolitler, onları tüketebilecek hayvanlara istenmeyen koku veya tatlar vererek beslenmeyi caydırıcı olabilir (Watson 2003).

Antinutritional faktör, yemi etkileyerek veya besinlerin sindirimi, emilimi veya metabolizmasına müdahale ederek bir yemin veya yem ürününün besin değerini azaltan bir maddedir. Bu nedenle, beslenmeyi caydırıcı olarak hareket etmenin yanı sıra, çeşitli antinutritional faktörler protein sindirimine ve kullanımına müdahale edebilir, minerallere bağlanabilir ve bunların biyoyararlanımını azaltabilir, antivitamin görevi görebilir veya endokrin bozucu mekanizmalar yoluyla metabolik yollara müdahale edebilir. Açıkça görülüyor ki, yemlerin besin değerini azaltan maddelerin varlığı ve eylemi, balık yetiştiriciliğinde büyük önem taşımaktadır.

[B]Sindirim Sonrası Sinyaller ve Diyet Seçimi
[/B]
Gıdalardan gelen kimyasal uyaranlar, besin içeriğinin değerlendirilmesinde ve dolayısıyla balıkların yaptığı yem seçimlerinde kritik öneme sahiptir. Bununla birlikte, yem seçimi, belirli av türlerini yemenin olumlu ve olumsuz sonuçlarına ilişkin önceki deneyimlerden de etkilenir. Böylelikle balık, yararlı metabolik ve fizyolojik etkilerine göre belirli bir besini seçecek ve zararlı veya daha az olumlu sonuçları olanlardan kaçınacaktır. Her biri tek bir makro besin (protein, lipid ve karbonhidrat) sağlayan üç ayrı diyet önerildiğinde, çeşitli türlerdeki balıklar kısa sürede doğal beslenme alışkanlıklarını yansıtan bir diyet oluşturmayı öğrenirler.

[B]Diyet Seçiminin Modülasyonu
[/B]
Seçilen makro besinlerin dengesi, balıklar sabit koşullar altında tutulduğunda bile yıl içinde değişebilir. Örneğin, sabit bir sıcaklıkta ve ışık periyodunda tutulan levreksiler, ilkbaharda protein açısından zengin bir beslenmeyi tercih ederken yaz sonunda daha fazla yağlı gıdalarla beslenmeyi tercih ederler. Balıklar ayrıca dış ortamlarındaki değişikliklere göre de besin seçimlerini ayarlarlar. Örneğin bazı balıklar, diğer balıkların avları olduğu halde yine de başka tür canlıları aramaktan çekinmezler.

[B]Balıklarda Diyet Seçimini Kontrol Eden Mekanizmalara Genel Bakış
[/B]
Bir dizi potansiyel gıda maddesi göz önüne alındığında, balıklar yedikleri şeyde seçicidir. Bu tür seçicilik, farklı av türlerinin farklı erişilebilirliğinin veya tespit edilebilirliğinin, verimli bir şekilde sindirilebilen yiyecek türleri üzerindeki mekanik kısıtlamaların veya aktif seçimlerin sonucu olabilir. Balıklar, yiyecekleri uzaktan değerlendirmek için çeşitli duyusal modalitelerde ipuçlarını kullanır, ancak yakın çevrelerde ve ağızda tespit edilen ipuçları, potansiyel besinin nihai kabulünde veya reddedilmesinde anahtar rol oynar. Bu bağlamda, mekanik ve özellikle kimyasal ipuçları kritiktir çünkü bunlar, balığa yutulan gıdanın besin özellikleri hakkında doğrudan bilgi sağlar. Balıklar, gıdanın ağız içindeyken birçok farklı kimyasal özelliğini değerlendirebilir; bunlar, dört klasik tatlı, ekşi, acı ve tuz tadı ile ilgili kalitesini ve ayrıca içerebileceği spesifik besinleri veya antinutrientleri içerir. Ek olarak, sindirim sonrası sinyallerin deneyimi, özellikle makro besinlerin veya bunların sindirim ürünlerinin gastrointestinal reseptörler tarafından saptanması, sonraki yem seçimini etkiler. Bu mekanizmalar birlikte, balıkların besin özelliklerine göre yem seçmelerine olanak tanır. Balıkta yem seçimi, beslenme durumu ve ihtiyaçların yanı sıra potansiyel avcıların ve rakiplerin varlığı gibi acil durumlar tarafından değiştirilir. Balığın neyi yiyip yemeyeceğini belirledikleri ölçüde, bu mekanizmalar, su ürünleri yetiştiriciliğinde yem yönetimi için önemli sonuçlara sahiptir.

Canlı avla besleme protokollerini iyileştirmek ve bunların yerini alacak mikrodietlerin tasarımını iyileştirmek istiyorsak, yemleme davranışının karmaşıklığı ve gıda tespiti, edinimi ve işlemesini modüle eden faktörler hakkında iyi bilgi sahibi olmak önemlidir. Başarılı gıda tüketimi, bir yandan uygun zamanda çalışmaya hazır olması gereken bir dizi anatomik özellik ve fizyolojik fonksiyona, diğer yandan da uygun gıda maddelerinin mevcudiyetine bağlıdır. Balık larvalarının temel faaliyetlerinin yemek ve yenilmekten kaçınmak olduğu düşünüldüğünde, duyu organları, ağız ve sindirim unsurlarının farklılaşması ve hareket kabiliyeti birincil derecede önemlidir (Yufera & Darias 2007a).

[B]Deneyim, Öğrenme ve Yem Seçimi
[/B]
Yem seçiminde yaşa bağlı değişiklikler balıklar arasında yaygındır. Diyetteki yaşa bağlı bazı değişiklikler, duyu sistemlerindeki değişikliklerin sonucudur. Örneğin, balıklarda görme keskinliği yaşla birlikte artar ve özellikle alabalıklarda kırmızılığın ortaya çıktığı anda ve ağızda büyüyen çiklitlerde ebeveynlerinden bağımsız olduklarında hızlı değişiklikler meydana gelir. Her iki durumda da, duyusal gelişmeler eksojen yiyeceklerle beslenmeye geçişle çakışmaktadır (Noakes & Godin 1988). Gıdalar arasında tat temelinde ayrım yapabilme yeteneğinin geliştirilmesi, eksojen beslemenin başlamasından önce gelişebilen tat alıcılarının gelişmesine karşılık gelir.

Diyet seçimindeki değişiklikler, genellikle farklı yiyecek türleriyle etkili bir şekilde beslenmek için gereken yapıların gelişimine bağlanabilir. Bu, vücut boyutundaki ve bununla birlikte çene açıklığındaki bir artışın sonucu olabilir. Büyüyen boyutun etkilerine ek olarak, genç balıklarda diyet seçimi, beslenme organları bileşenlerinin gelişiminden etkilenir.

Özellikle Kanibalist balıklar avlandığı diğer türlere göre daha besleyici beslendiği için daha hızlı büyürler. Genelde küçük ve şekli bozuk türleri hedef aldıklarından kolaylıkla beslenebilirler. Balıklarda kanibalizm yaş ilerledikçe daha da seyrekleşir. Yakın zamanda yumurtadan çıkmış balıklar ve doğal gıda deneyimi olmadan yetiştirilen balıklar, türe özgü beslenme tercihleri gösterebilir. Bu tür gözlemler, standart koşullar altında yetiştirilen balıklarda av seçimindeki doğal farklılıkların devam ettiği durumlarda olduğu gibi, kalıtsal av tercihlerini düşündürmektedir. Bazı durumlarda, çaprazlama deneyleri, beslenmeyle ilgili kalıtsal durumların varlığını doğrulamıştır.

Yem seçiminde kalıtsal farklılıklar olduğuna dair kanıtlar olmasına rağmen, besleme genellikle esnektir ve balıkların ihtiyaç ve fırsat doğduğunda çeşitli yiyecek türlerini yemesine olanak tanır. Bu tür bir esneklik, büyüme (ve dolayısıyla beslenme ihtiyaçları) üzerindeki çevresel etkilerden, yeni diyetlerin trofik morfoloji, av idaresi ve sindirim kapasitesi üzerindeki etkilerinden, belirli türdeki yiyecekleri yemeye ilişkin önceki deneyimlerden öğrenmeye kadar bir dizi sürece dayanmaktadır (Warburton 2003; Long & Hay 2006; Skelhorn & Rowe 2006).

Balıklar, enzim salgısı ve besin taşınması ve emilimi gibi sindirim süreçlerini diyetteki değişikliklere uyacak şekilde uyarlama kapasitesine sahiptir. Gıdanın makro besin bileşimi, sindirim enzimlerinin üretimini ve hücre zarı besin taşıyıcılarının yoğunluğunu etkileyerek sindirim ve emme kapasitesinde değişikliklere neden olabilir.

Erken beslenme deneyimleri, beslenme alışkanlıklarında değişikliklere neden olabilir ve bunun sonucunda, balıkların farklı yiyecekleri kullanma kolaylığı üzerinde etkili olabilir. Yani farklı av türlerini kullanma deneyimlerinden ders almak gibi bir durum da söz konusudur. Örneğin; başlangıçta, yumuşak yemle yetiştirilen balıklara kıyasla sert yiyeceklerle beslenen balıklar daha hızlı beslenirler, ancak yumuşak yemle yetiştirilen balıklar sert yiyeceklerle nasıl başa çıkılacağını öğrendikçe bu etki hızla ortadan kalkar.

Deneyimin avı idare etme ve av tercihleri üzerindeki etkileri iyi bir şekilde belgelenmiştir. Av seçiminde esneklik olsa da, balıklar genellikle tanıdık yiyecekleri tercih ederler ve diyetlerine yeni av türleri veya yiyecekler eklemek konusunda isteksiz olabilirler; başka bir deyişle diyet neofobi sergilerler (Warburton 2003). Belirli büyüklükteki avlara aşinalık da önemli olabilir; balıklar bazen yeni yiyecek türlerinden kaçınma veya reddetme eğilimindedir. Bu, alımın sonuçları bilinmediğinde büyük miktarlarda yiyecek tüketimini engellediği için uyarlanabilir bir öneme sahip olabilir.

Potansiyel yiyeceklerin görünümü veya lezzetleri ile bunların sindirim sonrası etkileri arasında bir ilişki oluşturmak, sadece genç balıklarda av seçiminin gelişmesinde değil, aynı zamanda yetişkinlerde av seçiminin güncellenmesinde de önemlidir. Bu tür bir öğrenme, balığın yiyecek bulunabilirliğindeki değişikliklere yanıt olarak beslenme alışkanlıklarını değiştirmesine ve zaman içinde beslenme açısından sağlıklı bir diyet sürdürmesine olanak tanır. Kimyasal ipuçlarının bu bağlamda özel bir anlamı vardır; örneğin, belirli bir tada sahip yiyeceklerin reddedilmesi (tattan hoşlanmama), daha önce sindirim sonrası zararlı veya hoş olmayan etkilerle ilişkilendirilen tat uyarıcıdan kaçınmakla ilgili olabilir (Warburton 2003; Long & Hay 2006). Bir hayvan zehirli bir gıda yutarsa, tadı için koşullu bir tiksinti geliştirir, oysa sindirim sonrası etkiler olumluysa, hayvan onun tadı için bir tölerans kazanır. Açık uçlu bir yem tercihinin belirlenmesi, balıklar belirli bir yiyeceği tüketme etkileriyle ilişkilendirmeyi öğrendikçe biraz zaman alabilir (Rubio ve diğerleri, 2003).

Özetle anlatmak gerekirse; Balık büyüdükçe ve trofik aparatları geliştikçe diyet tercihleri ​​değişir; genellikle küçükten büyüğe ve yakalanması daha zor olan yiyeceklere geçiş olur, ancak bu evrensel olmaktan uzaktır. Bazı türlerde genç balıklar, yoğun yamyamlığın geçici bir aşamasından geçerken, diğer türlerde yamyamlık, balık büyüdükçe bir beslenme uzmanlığı olarak ortaya çıkar. Türler arasında ve içinde diyet seçiminde gözlemlenen farklılıklardan bazıları, genetik farklılıkların sonucudur ve belirli kimyasal uyaranlara yönelik tercihler özellikle muhafazakârdır. Ancak deneyimler sonucunda diyet seçiminde başka farklılıklar ortaya çıkmaktadır. Bunlar, genel etkileri, örneğin büyüme oranındaki farklılıklar aracılığıyla ortaya çıkan etkileri ve trofik morfolojide deneyim aracılı değişiklikleri ve belirli av türleri üzerindeki beslenme deneyiminin davranışsal etkilerini içerir. Bu çeşitli süreçlerin bir sonucu olarak, balıklar geniş beslenme tercihlerinde genel olarak muhafazakar olurken, ne yediklerinin ayrıntılarında da esnektirler. Bu, farklı av türlerinin mevcudiyetine ve mevcut besin ihtiyacına göre diyet ayarlamasına izin verir. Yetiştiriciliği yapılan balıklara verilecek yemlerin türleri ve besin bileşimleri hakkında karar verirken bu tür muhafazakarlığı ve esnekliği hesaba katmak önemlidir.

[B]Fonksiyonellik[/B]

Davranışsal ekolojistler, hangi yemin nasıl seçilmesi gerektiği problemine farklı bir yaklaşım olarak optimal diyet teorisini benimsemişlerdir. Bu, belirli yiyecekleri seçmenin, toplayıcıların enerji biriktirme oranını nasıl etkilediğine odaklanır. Hem beslenme fizyolojisi hem de davranışsal ekolojiye dayanan alternatif bir yaklaşım, yiyecek arama kararlarının belirli makro besinlerin edinilme oranı üzerindeki etkilerine ve büyüme ve zindelik için sonuçlarına odaklanır. Bu yaklaşıma bazen beslenme ekolojisi adı verilir ve hayvanların beslenme etkileşimleri yoluyla çevreleriyle nasıl ilişki kurduklarının incelenmesi olarak tanımlanır (Parker 2003; Raubenheimer ve diğerleri 2009). Her iki yaklaşım da balıkların yaptığı diyet seçimlerini, bunların büyüme ve hayatta kalma üzerindeki etkilerini ve balıkların doğal davranışlarının etkili balık kültürünü teşvik etmek için nasıl kullanılabileceğini açıklamaya katkıda bulunabilir.

[B]Enerji Bazlı Yem Seçiminin Davranışsal Ekolojisi
[/B]
Optimal diyet teorisi, en basit haliyle, belirli yiyecekleri yemenin uygunluk sonuçlarının, belirli bir gıdanın enerji içeriğine (besin bileşimi ne olursa olsun) ve onu hasat etmek için geçen süreye bağlı olduğu varsayımına dayanır. Amaç, farklı gıda türlerine maruz kaldıklarında enerji kazanım oranını en üst düzeye çıkaran seçenekleri belirlemektir. Genellikle temel av modeli olarak adlandırılan modele göre, her yiyecek belirli bir enerjisel getiri sağlar, işlem için belirli bir süre gerektirir (işleme süresi) ve bu nedenle, enerji birimlerinin toplanma oranı olarak tanımlanan belirli bir karlılığa sahiptir. Büyük yiyeceklerin işlenmesi uzun zaman alabilir, bu nedenle iki öğeden daha büyük olanı mutlaka en karlı olanı olmayabilir. Bu basit modelden birkaç tahmin türetilebilir: bu nedenle, toplayıcılar ya sadece en karlı av türüne göre beslenmeli ve daha az karlı avı görmezden gelmelidir (başka bir deyişle, uzman olarak hareket etmelidirler) ya da her karşılaştıklarında tüm av türlerini almalıdırlar (genel olarak). Kısmi tercihler olmamalı ve uzmandan genelciliğe geçiş, belirli bir eşikte aniden ortaya çıkan en karlı av türünün bolluğuna bağlı olmalıdır.

[B]Balıkta Optimal Yem Teorisinin Test Edilmesi
[/B]
Çok fazla sayıda optimal diyet teorisi test edilmiştir. Bu denemeler sonucunda balıkların hızlı büyümeyi destekleyen yemleri seçme eğiliminde oldukları gözlenmiştir. Örneğin; bir çiklik türü olan Haplochromis piceatus türünde su piresi ve cam kurdu larvaları ile beslenme testi uygulanmıştır. Bu deneme sonucunda enerji kazanımı, yavru balıkların su piresi tükettiklerinde daha dik bir grafik sergilerken, benzer bir grafik yetişkin balıkların cam kurdu larvaları tükeminde de gözlenmiştir. Bu denemedeki teoriye göre, yavru balıkların su piresi ile beslenmesi gerekirken, yetişkin balıkların cam kurdu larvalarıyla beslenmesi gerektiğini ancak su piresini de göz ardı etmemeleri gerektiği düşünülmektedir.

[B]Optimal Av Seçimi Olarak Kanibalizm
[/B]
Kanibalizm bazı türler için kârlıdır, çünkü tüketici ile aynı vücut bileşimine sahip yiyecekler yemek, büyüme için ideal olarak uygun olan, besin açısından zengin yiyecekler sağlayacaktır (Baras ve diğerleri, 2003), ancak enerji metabolizması için enerji sağlama açısından eşit derecede olumlu etki etmeyebilir (Raubenheimer ve diğerleri 2009). Buna ek olarak, çoğu durumda kanibalist türler, büyük türlerin beslenmesinin maliyetleri nedeniyle mevcut en küçük avı seçerler. Bu maliyetler arasında düşük yakalama başarısı, uzun işleme süreleri (Finstad ve diğerleri 2006), boğulma riski (Hseu ve diğerleri 2007), yaralanma riski, avı bastırırken daha büyük balıklar tarafından avlanma riski (Nilsson & Brönmark 2000) ve hastalık kapma risk bulunmaktadır (Pfennig ve diğerleri 1998). Belirli bir özeli yiyip yememe kararı, bu maliyet ve faydaların dengesine bağlıdır.

Oldukça uzun ve yorucu bir bölüm oldu. Şimdilik burada biraz mola verelim ve daha sonra bir sonraki bölüm olan “[U]Diyet seçiminin beslenme ekolojisi[/U]” konusu ve daha fazlasıyla devam edeceğiz.. Buraya kadar sabrederek ve merakınızı koruyarak okuduğunuz için de ayrıca teşekkür ederim. Ayrıca dilerseniz blog sayfam [URL]https://akvaristbilgi.wordpress.com[/URL]'u da takip edebilirsiniz.
Görüşmek üzere !!!

Bir önceki blogda da belirttiğim gibi “[U]Diyet seçiminin beslenme ekolojisi ve daha fazlası[/U]” ile devam edeceğiz.

Ancak başlamadan önce belirtmek istediğim bir şey var. Bir önceki bloga olan ilginin az hatta hiç olmamasının sebebini yazının biraz uzunluğuna bağladım ve artık daha kısa kısa yazmaya karar verdim. Böylece hem siz rahatlıkla okuyabileceksiniz hem de benim bir sonraki bloga kadar daha fazla araştırma yapma imkanım olacak.

Öyleyse başlayalım 🙂

[B]Diyet Seçiminin Beslenme Ekolojisi[/B]
[B]Beslenme Ekolojisinin İlkeleri[/B]
Optimal diyet teorisi, farklı gıdaların nispi enerji içeriğinin, belirli bir yem seçmenin uygunluk sonuçlarının temel besin belirleyicisi olduğunu varsayar. Bu, yem seçimi ile ilgili bazı soruları yanıtlamak için kullanılabilecek uygun bir yaklaşımdır; ancak, gıdanın besin içeriğini göz ardı etmek sorunu aşırı basitleştirir. Beslenme ekolojisi, yiyecek arayan hayvanın özelliklerini, beslendiği çevreyi ve aralarındaki etkileşimi dikkate alan bütüncül bir yaklaşımı içerir. Kullanabilecekleri çeşitli yemlerden ne kadar balık yediğini ele aldığından, iştah kontrolü ve yem seçimi ile açıkça ilgilidir.

Beslenme ekolojisi, besin gereksinimleri olan hayvanlar ile, tüketildikten, sindirildikten ve asimile edildikten sonra bu gereksinimleri karşılayabilen besinleri içeren çevreleri arasındaki etkileşimleri anlamayı amaçlamaktadır. Hem davranışı hem de fizyolojiyi yöneten homeostatik mekanizmalar, bir hayvanın mevcut durumu ile optimal durumu arasındaki herhangi bir farkta azalmaya yol açar. Bir hayvanın beslenme açısından (mevcut beslenme durumu) en uygun beslenme durumuna göre nerede olduğunu bilmek, hem davranışsal tepkiler (örneğin besin seçimleri) hem de fizyolojik tepkiler (örneğin besin atılımı seviyeleri) hakkında tahminlerde bulunulmasına izin verir. Beslenme kalıpları ve besin kullanımı, büyüme hızı, uzun ömür, boyut ve üreme çıktısı dahil olmak üzere yaşam öyküsü değişkenlerini belirler. Bunlar sırasıyla evrimsel uygunluğu belirler ve dolayısıyla Darwinci doğal seçilimin konusudur. Beslenme ortamlarıyla etkili bir şekilde etkileşime giren hayvanlar, daha fazla yavru bırakır ve sonuç olarak, etkili düzenleyici mekanizmalarda yer alan gen varyantları, daha az etkili varyantlara göre daha hızlı bir oranda yayılır. Bu nedenle beslenme ekolojisi, bir hayvanın zindeliği için beslenmenin sonuçlarıyla ilgilenir. Aşağıdaki bölümün amacı, bir hayvanın diyet seçimlerini ve davranışını anlamak için beslenme ekolojistleri tarafından kullanılan yöntemlere bir giriş sağlamaktır (daha fazla ayrıntı için bkz. Raubenheimer ve diğerleri, 2009).

[B]Geometrik Beslenme Modeli Oluşturma[/B]
Geometrik bir beslenme modeli oluşturmanın ilk adımı, hangi besinlerin dahil olacağına karar vermektir. Hayvanların ihtiyacı olduğu ve birçok yiyeceğin 40'tan fazla besin içerdiği düşünüldüğünde, bu zor bir görev olabilir. Bununla birlikte, birçok beslenme etkileşiminde makro besinler protein, karbonhidrat ve lipitler baskındır ve bazı bağlamlarda modeller, bunlardan yalnızca ikisini, yani protein ve protein olmayan makro besinleri içerecek şekilde indirgenebilir. Örneğin vahşi etobur balıklar çok az karbonhidrat alırlar ve bu tür balıklar yaklaşımı açıklamak için kullanılabilir. Modelleme amacıyla, balığın beslenme etkileşimlerini gerçekleştirdiği alan, eksenleri proteinler ve lipitler olan iki boyutlu bir besin alanı olarak gösterilebilir.

[B]Beslenme Açısından Dengeli ve Dengesiz Gıdaların Etkilerinin Modellenmesi[/B]
Bir balık, optimum besin dengesi içeren bir yiyeceğe eriştiğinde (başka bir deyişle, yiyecek rayı alım hedefinden geçtiğinde), alım hedefini karşılamak için tek yapması gereken, besini yeme oranını artırmaktır. Bu, kültür balıkları için yem formülasyonunun arkasındaki mantığı sağlar. Bir balığın besin açısından dengeli tek bir yiyeceğe erişimi yoksa, besinsel olarak dengesiz iki türden uygun miktarlarda yiyerek alım hedefine ulaşabilir. Balıkların besin ihtiyaçlarını karşılamasını sağlayan besinsel olarak dengesiz yiyecek kombinasyonları, besinsel olarak tamamlayıcı gıdalar olarak bilinir. Yaygın su ürünleri yetiştiriciliği sistemlerinde, doğal avı yemesi beklenen balıkların tamamlayıcı beslenmesi bu duruma örnek olarak verilebilir.

Daha zorlu bir durum, bir balığın besinsel olarak dengesiz tek bir yiyeceğe, örneğin lipitten çok daha fazla protein içeren bir yiyeceğe erişimi olduğunda ortaya çıkar. Balık yemek yemeyi reddedebilir, ancak daha muhtemel bir sonuç, kusurlu, ancak yine de açlıktan daha iyi olandır. Balık, üç farklı tavizde bulunabilir. Birincisi, lipid eksikliği pahasına protein ihtiyacını karşılayabilirbir. İkincisi, fazla protein tüketme pahasına lipid ihtiyaçlarını karşıladığı noktaya kadar beslenebilir. Üçüncüsü, hiçbiri diğer iki uzlaşma seçeneğindeki kadar aşırı olmayan bir lipit eksikliği ve fazla protein sıkıntısı çeken bir ara noktaya yerleşebilir. Balıkların besinsel optimumlarına ulaşamadıklarında yaptıkları tavizler (uzlaşma kuralları), yedikleri yiyeceklerde değişkenlikle karşılaşan hayvanların düzenleyici araç setinin önemli bir bileşenidir. Bu tür hayvanların beslenme ekolojisini anlamak için, bu tavizler ve nasıl tasvir edilebilecekleri hakkında bilgiye ihtiyaç vardır.

Özet olarak, Hayatta kalma, büyüme ve üreme için uygun diyete sahip olmak önemlidir. Balıklar, yedikleri besinin ihtiyaç duydukları besinleri sağlamasını sağlayan birçok davranışsal ve fizyolojik adaptasyon sergiler. Örneğin, av öğeleri arasındaki seçimler, optimal yiyecek arama teorisinin öngördüğü gibi, hızlı bir şekilde enerji elde etme ihtiyacıyla şekillenirken, aynı zamanda yiyecek arayan balıkların yaralanma, avlanma ve hastalıktan kaçınmaya çalışması gerekir (ve yapar). Beslenme ekolojisi, balıkların yiyecek arama davranışını ayarlama kapasitelerini vurgular, böylece beslenmeleri ana makro besinlere göre dengelenir, böylece sadece optimal olmayan yiyecekler mevcut olduğunda büyüme ve hayatta kalmanın ciddi şekilde tehlikeye atılmamasını sağlar. Bu iki yaklaşımdan da elde edilen bilgiler balık kültüründe önemli uygulamalara sahiptir, çünkü çiftlik balıklarının kendilerine sunulan yemeğe nasıl tepki verdiğini açıklamaya yardımcı olurlar.

[B]İştah ve Sindirimin Nöroendokrin Kontrolü[/B]
İştah ve sindirimin fizyolojik olarak düzenlenmesi, beyin tarafından çevresel ve merkezi sinyallerin karmaşık entegrasyonu ile gerçekleşir. Memelilerde olduğu gibi balıklarda da yutma ve enerjinin dengesini düzenleyen merkezin hipotalmusta olduğu görülmektedir. Memeli nöropeptidlerinin ve iştahın merkezi düzenlenmesinde rol alan hormonların birçoğunun balıklarda homologları vardır ve Japon balıklarındaki birkaç nöropeptid, memelilerde tarif edilene benzer, iştah üzerinde düzenleyici bir etkiye sahiptir. Mide de dahil olmak üzere gastrointestinal sistemden gelen tokluk sinyalleri, hem genç hem de yetişkin bireylerde iştah ve yem boyutu üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Bu tokluk geri bildirim mekanizmasında, birçok gastrointestinal sistem hormonu nöral yollarla birlikte önemli bir rol oynamaktadır. Ayrıca, iştahın merkezi düzenleyicisi, vücutta depolanan enerji ile ilgili taşıyıcı sinyalleri de alır. Balıklarda bu sinyal fonksiyonu karaciğerde ve yağda üretilen leptinin önemli bir rol oynadığı öne sürülmüştür.

Nöropeptidlerin ve endokrin faktörlerin larvalar üzerinde iştahı ve sindirmeyi nasıl etkilediğine dair neredeyse hiçbir çalışma yoktur.

Her faktörün kesin fizyolojik rolü henüz tam olarak anlaşılmamıştır ve sadece birkaç türde araştırılmıştır. Memeli sistemleri hakkında bildiklerimiz, balıklarda iştah ve enerji homeostazını etkileyen endokrin faktörlerin listesinin önemli ölçüde genişletileceğini ve hem merkezi hem de çevresel sinyal yollarını içereceğini göstermektedir. Karmaşıklığa eklenen çeşitli faktörlerin entegrasyonu ve etkileşimleridir. Bununla birlikte, larva aşamalarındaki anahtar sorulardan biri, bu düzenleyici döngülerin ne zaman işlevsel hale geldiği. Tam bir bağırsağa sahip olmalarına rağmen larvaların beslenmeye devam etmesi, tokluk faktörlerinin en azından ilk beslenme aşamalarında nispeten küçük bir rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Doğal beslenme koşulları altında, bu larvalar, yoğun kültürdekilere eşit sindirim oranlarına izin verecek kadar yüksek av yoğunluklarıyla asla karşılaşmayabilir.

[B]Balıklarının Beslenme İhtiyaçlarından Kaynaklanan Sorunlar[/B]
Esaret altında yetiştirilen balıklara eksik yem verildiğinde ve alternatif besin kaynaklarının yetersiz kaldığı durumlarda, balıklar beslenme yetersizliği yaşayabilir. Balıklar yoğun koşullar altında yetiştirildiğinde, yemlerinin formülasyonu ideal olmayabilir ve bu da balığın beslenme gereksinimleri ve besin tercihleri ile sağlanan yiyecek arasında bir uyumsuzluğa yol açar.

Üretim döngüsünün çoğunda tek bir yem rasyonu kullanıldığında, bazı fizyolojik durumlarda, örneğin hızlı büyüme ve olgunlaşma sırasında ya da aşırı sıcaklıklar veya su kalitesinin bozulması gibi çevresel koşullara maruz kaldıklarında balıklar için dengesizlik söz konusu olmaktadır. Çiftlik balıklarının bir dizi temel amino asit ve yağ asitlerine ihtiyaç duyması gerçeği, uygun yem içeriklerini bulmaya çalışan yem üreticileri için zorluklar yaratabilir (Jobling 2004, 2010). Balık stoklarının azaldığı bir dönemde uygun temel amino asitler ve yağ asitleri kaynakları olan yem bileşenlerini bulmak zor olabilir. Balık unu, içerdiği amino asit oranları açısından iyi dengelenmiştir ve çiftlik balıkları, özellikle etçil türler için yemlerde tercih edilen protein kaynağı olmuştur. Bunun tersine, yağlı tohum küspeleri ve tahıllar gibi bitki kaynaklı protein kaynakları, balık unundan daha düşük oranlarda protein içerir ve bitki proteinleri de çoğu zaman gerekli amino asitlerin bazılarında eksiktir. Tahıl proteinleri yetersiz lizin ve triptofan içerirken, yağlı tohum küspeleri metiyonin ve lizin bakımından yetersizdir. Deniz balığı yağları, birçok balık türü için temel bir besin bileşeni olan n-3 yüksek oranda doymamış yağ asitlerinin zengin bir kaynağıdır. Bitki yağları genellikle 18C n-3 yağ asitleri içerir, ancak n-3 yüksek oranda doymamış yağ asitlerinden yoksundur, bu nedenle birçok kültür türü, özellikle etçil deniz balıkları için formüle edilen yemlerde ana lipid kaynağı olarak kullanılamaz. Bu bağlamda, tek tek türlerin beslenme gereksinimleri, yem formülasyonu için standartları belirler ve yetersiz yemler hem üretimi hem de balık refahını etkileyecektir (Jobling 2004, 2010).

[B]Kültür Balıklarında Doğal Beslenme Tercihlerinden Kaynaklanan Sorunlar[/B]
Bir balık türünün belirli bir avla verimli bir şekilde beslenebilmesi için gelişen beslenme mekanizmaları ve davranışları, ticari diyetlerle beslenme için ideal olmayabilir. Bununla birlikte, bir balığın farklı gıda türlerine yanıt olarak yemleme adaptasyonlarını ayarlama yeteneği, büyüme performansını iyileştirmek amacıyla bireysel türlere uygun ticari diyetler tasarlamak için bir kapsam sağlayabilir. Çoğu bilimsel araştırma, bir diyetin beslenme kalitesini optimize etmeyi amaçlamaktadır. Bununla birlikte, boyut, şekil, renk, tat, doku ve hareket gibi özellikler, bir balığın beslenmek için nasıl ve uyarılıp uyarılmayacağını etkileyebileceğinden önemlidir.
Yemin besin bileşimine ek olarak, esaret altındaki balıkların beslenmesinde başka önemli kriterler de dikkate alınmalıdır. Bunlar, gıda maddelerinin fiziksel boyutlarını ve duyusal özelliklerini içerir.

[U]-Fiziksel Boyutlar[/U]
Besinsel olarak dengeli hazırlanan yiyecekler, balığın doğal tercihlerini karşılamayacak şekilde paketlenebilir, bu durumda yemler göz ardı edilebilir veya reddedilebilir. Kültür balıklarına yemedikleri veya yemeye isteksiz oldukları yiyecekler sunulursa, üretim ve refah sorunları ortaya çıkabilir. Örneğin, yapay yemlerin kabul edilmemesi, deniz balığı larvalarının yetiştirilmesinde büyük bir ölüm nedenidir (Kasumyan & Døving 2003). Ayrıca, balığın doğal tercihlerinin dikkate alınmaması, yüksek seviyelerde yem israfına yol açabilir; Yoğun şekilde yönetilen tilapia kafeslerine teslim edilen gıdanın tahmini% 10-15'i boşa gitmektedir (Beveridge & McAndrew 2000).

[U]-Kimyasal İpuçlarının Özel Durumu[/U]
Kimyasal ipuçları, bir balığın bir yiyeceği alıp almadığını belirlemede özellikle önemli olduğundan, birçok kimyasal katkı maddesi formüle edilmiş yemin lezzetini etkileyebilir. Ticari yemlerin çekiciliğini etkileyebilecek diğer kimyasallar yem üretimi sırasında eklenir. Ticari balık yemlerine bazen koruyucu olarak eklenen sitrik asit, bazı türlerde uyarıcı özelliklere sahiptir, bazılarında ise kayıtsız bir bileşik görevi görür; diğerlerinde güçlü bir beslenme caydırıcıdır. Çiftlik balıklarına verilen yemler silolanmış balıklardan veya balık atıklarından hazırlandığında, lezzet ve kabulü etkileyebilecek laktik asit, formik asit ve / veya sülfürik asit içerecektir (Jobling 2004). Kalsiyum klorürün insanlar için acı ve buruk bir tadı vardır, ancak birçok balık türü için kayıtsız bir tat maddesi gibi görünmektedir.

[U]-Kanibalizm[/U]
Yukarıda tartışıldığı gibi, daha küçük türlerle beslenmeyi seçmek, birçok balıkta diyet seçiminin doğal bir yönüdür ve kültür balıklarında bir istisna değildir (Baras & Jobling 2002; Kestemont ve diğerleri 2003). Yamyamlık, Dorada'da olduğu gibi, genellikle gelişimin erken dönemlerinde kısa bir aşamada meydana gelir (Baras ve diğerleri, 2000a, b), ancak bazı türlerde yamyamlık, daha yaşlı balıklarda gelişir ve benzerleri yaşam boyunca tercih edilen av olarak kalır. Yamyamlar hızla büyümesine rağmen, kültür balıkları arasında yamyamlığın ortaya çıkması, kurbanların yaralanması ve ölümleri yoluyla hem üretim hem de refah sorunları ortaya çıkarmaktadır.
Kültür Balıklarında Diyet Seçimi İle İlgili Beslenme ve Davranış Sorunlarına Çözümler
Bir önceki bölümde verilen örnekler, balıkların beslenme ihtiyaçlarından, tercihlerinden ve farklı türdeki yiyecekleri işleme yeteneklerinden kaynaklanan balık kültüründe yaşanan çeşitli sorunları belgelemektedir. Bu bölüm, hem beslenme fizyolojisi hem de davranışsal biyoloji tarafından bilgilendirilen bazı olası çözümleri açıklamaktadır.

Elimden geldiğince kısa ve öz tutmaya çalıştım. Umarım herkes için faydalı olacak bilgiler verebilmişimdir 🙂

Bir sonraki blog konusu ise : [B]Kültür Balıklarında Diyet Seçimi İle İlgili Beslenme ve Davranış Sorunlarına Çözümler[/B] olacaktır. Buraya kadar sabrederek ve merakınızı koruyarak okuduğunuz için de ayrıca teşekkür ederim. Ayrıca dilerseniz blog sayfam https://akvaristbilgi.wordpress.com'u da takip edebilirsiniz.

Mutlu ve sağlıklı hobiler, görüşmek üzere 🙂

Sayın GÖKMEN bey,

Gerçekten ama gerçekten allah razı olsun , süper değerli bilgileri ve tecrübenizi paylaştığınız için gerçekten çok ama çok faydalı bilgiler edindim tam arşivlik, ayrıca bu forumda bu güne dek birçok faydalı bilgi edindim ama bu tam üzerine süper oldu vaktinize ve emeğinize sağlık , takipteyim ve değerli bilgilerin devamını dileriz.

Saygılarımla,[:iyi:][:)][:iyi:]

Giriş kısmını okudum ve çok güzel bir yazı olacağına eminim. Müsait olduğum ilk anda okuyacağım. Takipteyim teşekkürler.

Forum ortamında görmeyi özlediğim paylaşım türlerinden. Emeklerine sağlık, keyifle takipteyim.

Haftasonu eline kahveni/çayını alıp yavaş yavaş, sindire sindire okunacak harika ve detaylı bir yazı olmuş.

Tebrik ederim dostum ve devamını bekliyoruz. 👍

Forumda özlediğimiz tarzda, kalitede bir paylaşım.

Merhaba tekrardan ! Bir önceki blogda da belirttiğim gibi 3. yazımızda “[B]Kültür Balıklarında Diyet Seçimi İle İlgili Beslenme ve Davranış Sorunlarına Çözümler[/B]” ile devam edeceğiz.

Yapmış olduğum bu seri blogun yavaş yavaş da olsa -özellikle tecrübeli ve deneyimli akvaristler tarafından- takdir ve ilgi görmesi beni bu hafta en çok mutlu eden şey oldu. Motivasyonum daha da yükseldi diyebilirim. Bu da daha geniş çapta, daha fazla içerik demek oluyor :)

Çok fazla goygoy ile değerli vaktinizi almak istemeyerek devam edelim :)
[B]Kültür Balıklarında Diyet Seçimi İle İlgili Beslenme ve Davranış Sorunlarına Çözümler
[/B]
Bir önceki bölümde verilen örnekler, balıkların beslenme ihtiyaçlarından, tercihlerinden ve farklı türdeki yiyecekleri işleme yeteneklerinden kaynaklanan balık kültüründe yaşanan çeşitli sorunları belgelemektedir. Bu bölüm, hem beslenme fizyolojisi hem de davranışsal biyoloji tarafından bilgilendirilen bazı olası çözümleri açıklamaktadır.

[B]Yemlerin Çekiciliğini Artırmak
[/B]
Yem formülasyonunda kolayca bulunabilen, ucuz ve sürdürülebilir yem bileşenlerini kullanmanın önemi ve yem üretimi ve işlemenin getirdiği kısıtlamalar göz önüne alındığında, genellikle doğal tercihlerini karşılamayan balık yemi sunmak gerekir. Besinsel olarak uygun olan yiyecekler, üretim ve işleme sırasında kimyasalların eklenmesi veya bazı yem bileşenlerinin yok edilmesi veya kimyasal olarak değiştirilmesi yoluyla olumsuz özellikler kazanabilir (Halver & Hardy 2002; Jobling 2004, 2010). Bu tür maddelerin sindirim üzerindeki olumsuz etkileri, en azından bir dereceye kadar, uyarıcı özelliklere sahip yem kimyasallarına dahil edilerek iyileştirilebilir (Hertrampf & Piedad-Pascual 2000; Yamada ve Yone 1986). Örneğin, etçil beslenen bazı balıkların, küçük boyutlardaki başka balıklar ile beslenmesi, bir amino asit karışımı (alanin, glisin, histidin ve prolin) eklenerek iyileştirilebilir ve bu, gelişmiş büyüme ve yem dönüştürme verimliliğiyle sonuçlanır (Kamstra & Heinsbroek 1991; Heinsbroek & Kreuger 1992). Benzer şekilde, bir amino asit karışımının eklenmesi, bitki proteini bazlı yemlerle beslenen etçil balıkların yem alımını ve büyümesini artırır (Dias ve diğerleri 1997). Ayrıca doğasında beslendiği bir besinin ekstraktlarının balık yemine eklenmesi ile efektif beslenme uyarınımı da oldukça sık rastlanan bir durumdur. Ek olarak, Kril unu yemlerine veya yengeç ve karides gibi kabukluların atıklarının işlenmesinden kaynaklanan yan ürünlerin dahil edilmesi, çeşitli kültür balıklarında yutulma artışına neden olabilir.

Beslenmeyi sağlayan kimyasal olmayan uyaranlar ve optimal av boyutu hakkındaki bilgiler, doğrudan formüle edilmiş yemlerin tasarımına uygulanabilir. Bir dizi balık türü için en uygun yem boyutu ağız genişliğinin % 25-50'si gibi görünmektedir (Wañkowski 1979; Wañkowski & Thorpe 1979; Tabachek 1988). Bununla birlikte, balıkların büyüme üzerinde önemli olumsuz etkiler yaşamadan optimal pelet boyutundan bir miktar sapmaya uyum sağlayabileceği görülmektedir. Örneğin, bazı türlerde, yem üreticileri tarafından önerilenden daha büyük veya daha küçük peletlerle beslendiğinde yalnızca hafif bir büyüme kaybı yaşar (Bailey ve diğerleri, 2003). Yem peletlerinin, çiftlik balıkları tarafından tespit edilip edilmedikleri, saldırıya uğradıkları, kabul edilip edilmedikleri üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilecek diğer fiziksel özellikleri, renk (ve arka planla zıtlık), doku (yumuşak ve nemli veya sert ve kuru), peletlerin su sütunu boyunca batma hızı ve hareketidir. Bu yem özellikleri ve nitelikleri, bir balığın nihayetinde belirli bir yemi yutup yutmayacağını belirlemek için çok çeşitli biyotik ve abiyotik faktörlerle etkileşime girecektir (Houlihan ve diğerleri 2001; Jobling 2010).

[B]Yamyamlık Oranını Azaltmak
[/B]
Balık yetiştiriciliğinde yamyamlık düzeylerini azaltmaya yönelik bir strateji, bu davranışın bulunmadığı veya düşük yaygınlığa sahip olduğu türlere odaklanmak olabilir. Örneğin, Poeciliopsis türlerinde (Thibault 1974) olduğu gibi yamyamlık geliştirme eğiliminde kalıtsal varyasyon olduğunda, kültürü yapılacak olan stok, spektrumun daha az yamyamlık ucundan seçilebilir. Mevcut kültür türleri için diğer yaklaşımlar, yamyamlığın gelişmesini engellemenin yollarını bulmak ve bu diyetin kârsız hale gelmesi için maliyet ve fayda dengesini değiştirmektir.

Larvaların yapay yemlerle besin kesesi tüketim döneminin dikkatli yönetimi ile yamyamlık vakalarını azaltmak mümkündür. Ek olarak, daha büyük balıklar, daha sonra avladıkları daha küçük meslektaşlarına göre kuru yemi kabul etmeyi daha hızlı öğreniyor gibi görünmektedir (Bódis ve diğerleri, 2007). Ayrıca, genç balıklarda büyük av tüketiminin çene gelişimini etkileyebileceği göz önüne alındığında, küçük yiyeceklerle beslenmesi daha uygundur. Bazı kritik dönemlerdeki durumlar, yamyamlık için gerekli çene yapılarının gelişimini azaltabilir.

Maliyetler ve faydalar açısından, balık kültüründe yamyamlık sorununun açık bir çözümü, uygun büyüklükte yeterli miktarlarda alternatif av sağlamaktır. Optimal diyet teorisinin öngördüğü gibi, av olarak akrabaların çekiciliğini ve / veya nispi karlılığını azaltmak, üretim sistemlerinde yamyamlık vakalarını azaltabilir.

[B]Evcilleştirme ve Vahşi Form Yetiştirmenin Etkilerini Azaltmak
[/B]
Bazı türlere özgü av tercihlerinin görece donanımla bağlantılı olması, kültür balıklarının potansiyel olarak doğal yaşam alanlarına salındığında uygun bir diyet seçebilecekleri anlamına gelir. Bununla birlikte, her zaman bunu yapmazlar ve bu, serbest bırakıldıktan sonraki ilk birkaç gün boyunca kültür balıklarında sıklıkla gözlemlenen yüksek ölüm oranlarına katkıda bulunabilir.

Durum tam tersine olduğunda, yani doğadaki balığı akvaryum veya kapalı bir sisteme adapte ederken koşullar büyük değişkenlik göstermektedir. Ortam şartlarının tam anlamıyla sağlandığını varsayarak sadece beslenme üzerine düşünüldüğünde, canlının yaşamı için başarı oranı doğaya salıma göre daha düşüktür. Başarının sağlanabilmesi için öncelikle canlının doğada beslendiğine yakın besinlerin verilmesi ile ortama alışması birincil öncelik olarak genel olarak kabul edilen bir gerçektir. Daha sonra ise doğala yakın besin içerikleriyle formüle edilmiş yemlerin doğal besinler ile birlikte verilmesi ile adaptasyon gelişimi sağlanabilmektedir. Son olarak doğal besin içeriklerinden oluşan yemlere tamamen geçiş mümkün olabilmektedir. Nadiren de olsa direk doğal olmayan besinleri kabul eden türler olabilmektedir.

Asyadaki balık yetiştiricileri ayrıca ortam koşullarında değişikliğe giderek hem beslenme hem de adaptasyonda başarı yakalayabilmişlerdir. Buna örnek olarak, Japonya’daki Medaka ve Tanago yetiştiricileri doğadan yakaladıkları canlıları yeşil su içerisinde beslemektedirler. Böylece hem yamyamlık engellenirken hem de algler ile de beslenen canlılar fiziksel kondüsyonlarını kaybetmemiş olmaktadırlar. Fakat, bu, tüm etçil beslenen için canlılar için geçerli bir yöntem değildir.

Elimden geldiğince kısa ve öz tutmaya çalıştım. Umarım herkes için faydalı olacak bilgiler verebilmişimdir 🙂

Bir sonraki blog konusu ise : [B]Su Ürünleri Yetiştiriciliğindeki Sorunları Çözmek İçin Beslenme Ekolojisini Kullanmak[/B] olacaktır. Buraya kadar sabrederek ve merakınızı koruyarak okuduğunuz için de ayrıca teşekkür ederim.
[:?]Konu ve başlık hakkındaki yorum, görüş, öneri ve eleştirilerinizi lütfen eksik etmeyin.
[:iyi:]Ayrıca dilerseniz blog sayfam https://akvaristbilgi.wordpress.com'u da takip edebilirsiniz.
Mutlu ve sağlıklı hobiler, görüşmek üzere 🙂

[EDIT]Espramour,2021-01-12 10:09:45[/EDIT]

Biraz gecikmeli olsa da 4. yazımız hazır.. Bu sefer biraz daha kısa tuttum çünkü bir sonraki konuda biraz daha farklı şeylerden bahsedeceğim.

İyi okumalar :)

[B]Su Ürünleri Yetiştiriciliğindeki Sorunları Çözmek İçin Beslenme Ekolojisini Kullanmak[/B]
Şimdiye kadar beslenme ekolojisi ile hayvanların beslenme etkileşim yoluyla çevreleriyle nasıl ilişki kurduklarını incelemiş olduk. Bir canlının beslenme ortamıyla ilişkisi, çevrenin birçok farklı yönü (örneğin, mevcut yiyeceğin doğası, sıcaklık rejimleri ve su kalitesi) ve hayvanın (örneğin, beslenme, sindirim, dışkı, büyüme ve üreme) arasında karmaşık bir etkileşimi içerir. İzlenebilirlik nedenleriyle, çalışmalar genellikle bu tür faktörlerin küçük bir alt kümesine odaklanır ve hem çevrenin hem de hayvanın çeşitli özelliklerini hesaba katan modellerin kullanılması önemlidir.
Bu yaklaşımda, hayvan optimal besin ihtiyaçlarını tanımlamıştır ve bu ihtiyaçlarla ilgili olarak mevcut beslenme durumunu değerlendirdiği varsayılmaktadır. Hayvanın davranışı ve fizyolojisi, mevcut beslenme durumu ile optimal beslenme durumu arasındaki farklılıkları azaltmaya yöneliktir. Etkili balık kültürü, balığın ihtiyaç duyduğu besin öğelerine, bunları elde etmek için kullandıkları davranış mekanizmalarına ve yedikten sonra yemi işlemek ve asimile etmek için kullandıkları fizyolojik sistemlere bağlıdır. Bu nedenle, beslenme ekolojisinin amaçları (hayvanların çevreleriyle beslenme etkileşimlerini anlamak ve tahmin etmek) ve su ürünleri yetiştiriciliğinin (bu etkileşimleri en iyi sonuçlar için yönetmek) çok ortak noktaları vardır. Büyümeyi destekleyen ve aynı zamanda ölüm oranını, dışarı atılan kirleticileri ve üretim maliyetini azaltan besin kombinasyonunun belirlenmesi, en çok balık kültürü ile ilgilidir.
[B]Kültür Balıkları İçin Diyet Tasarlama[/B]
Yoğun üretimdeki canlılar için yem formüle etmeye çalışırken karşılaşılan çeşitli zorluklar vardır. Sadece canlının beslenme gereksinimlerinin karşılanması değil, aynı zamanda çeşitli ekonomik, pratik ve çevresel faktörlere karşı da dengelenmesi gerekir. Bunu akılda tutarak, bir balık diyetinin optimal makro besin bileşimini tanımlamak, balıkların bu bileşimden ayrılan diyetlere davranışsal tepkilerini ölçmek ve ekonomik, çevresel ve hayvan refahı endişelerini dikkate alarak birden çok performans kriterini optimize etmeyi amaçlamak gereklidir.
Sorun beş aşamaya ayrılabilir. İlk adım, modelleme için beslenme eksenlerinin seçilmesini içerir. İkinci olarak, deneysel testler için bir diyet seçimi seçilir. Üçüncüsü, yem alımı ve büyüme verileri geometrik çerçeve kullanılarak çizilir ve yorumlanır. Dördüncüsü, çözüm değişkenleri alım verileri üzerine çizilir ve son olarak, ilgili çözüm değişkenlerini birleştirmek ve karşılaştırmak için çok kriterli optimizasyon kullanılır.
[B]Genel Bir Özet Olarak…[/B]
Yeterli ve dengeli bir beslenme, vahşi balıklar için hayati önem taşır ve evrimsel zaman içinde doğal seçilim, karşılaştıkları ve yedikleri yiyeceklere karşı davranışsal ve fizyolojik tepkilerini şekillendirmiştir. Sonuç olarak, yabani balıklar, kendilerine sunulan çok çeşitli yiyecek türleri arasından seçim yapma konusunda olağanüstü bir yeteneğe sahiptir. Türlerine, yaşam öyküsü aşamasına ve cinsiyetine uygun bir diyet oluşturabilirler; başka bir deyişle, diğer hayvanlar gibi, balıklar da yüksek düzeyde bir “beslenme bilgeliğine” sahiptir. Bu, görsel, kimyasal, mekanik duyusal veya elektriksel olabilen uzaktan algılanan işaretlere ve gıda elde edildikten sonra saptanan temas işaretlerine dayalı olarak potansiyel gıda maddelerine farklı tepkiler yoluyla gerçekleştirilir. Mekanik duyusal ve kimyasal ipuçları, balıklara potansiyel besinin doğası ve kalitesi hakkında doğrudan bilgi verdiklerinden, yiyecekler ağza alındığında özellikle önemlidir. Yiyeceklere verilen bazı tepkiler, belirli av türleriyle ilgili önceki deneyimlere bağlı olmadıkları için sabittir. Diğerleri esnektir ve belirli yiyecek türleri ile bu tür yiyecekleri yemenin besleyici sonuçları arasındaki öğrenilmiş ilişkilere dayanır. Bu nedenle, balıklarda beslenme seçimi, onları türleri için doğal gıda türüne yönlendirmek için yeterince sabittir, ancak farklı yerlerde ve farklı zamanlarda kendilerine sunulan gıdalardan yararlanmalarına izin vermek için yeterince esnektir.
Yabani balıklarda etkili diyet seçimine yol açan seçici tepkiler, su ürünleri yetiştiriciliğinde sorunlara neden olabilir, örneğin yem üretimi için kullanılabilecek bileşen çeşitlerini ve yemlerin canlıya sunulabileceği biçimleri sınırlayabilir. Bununla birlikte, balıklarda diyet seçiminin altında yatan biyolojiyi anlamak da çözümler önerebilir. Örnek olarak, yemleme uyarıcıları, balıkları başka türlü tatsız yem almaya teşvik etmek için kullanılabilirken, çeşitli türlerde yamyamlık vakasını azaltmak için, benzerleri beslemenin yararlarını azaltmak ve maliyetlerini artırmak için kullanılabilir. Ek olarak, balıklarda diyet seçiminin nedenlerinin ve sonuçlarının anlaşılması, yetiştiriciliği yapılan balıklarda beslenme biyolojisinin bir dizi yönü hakkında fikir verir ve bu konuda tahminlerde bulunmak için kullanılabilir. Öte yandan, tutsak üretimi ve çevrenin korunması söz konusu olduğunda, üreticiler ve düzenleyiciler bir yöne çekiyor olabilir, ancak balıklar da başka bir yöne çekiyor. Bu tür bilgiler, uygun maliyetli, sürdürülebilir, çevreye duyarlı balık kültürünün geliştirilmesinde uygulamaya sahip olabilir.

Bir sonraki blog konusu ise : [B]İştah ve Yem alımı[/B] olacaktır. Buraya kadar sabrederek ve merakınızı koruyarak okuduğunuz için de ayrıca teşekkür ederim.
Konu ve başlık hakkındaki yorum, görüş, öneri ve eleştirilerinizi lütfen eksik etmeyin.
Ayrıca dilerseniz blog sayfam https://akvaristbilgi.wordpress.com'u da takip edebilirsiniz.
Mutlu ve sağlıklı hobiler, görüşmek üzere 🙂

Açıkçası okumayı pek sevmem hele ki uzun yazıları ama benim gibi bir insan bile okuduysa (atladığım bazı yerler oldu)[:)] Meraklı olan ve araştırmayı seven kişilerin okuyacağına inanıyorum. Konu 17 Aralık'ta açılmış o zamanlar denk gelmemiştim belki görmedim bugün tesadüfen aktif konularda görünce iyi ki denk gelmişim diyorum. Bu gibi konuların daha çok aktif gösterilmesi gerektiğine inanıyorum. Bizi bilgilendirdiğiniz için ve bu kadar uğraştığınız için sizlere çok teşekkür ederim.